نگاه نابرابر وغیرانسانی به زن در ادبیات و اشعار شاعران بزرگ از جمله«نظامی گنجه ای»، نویسنده «خسرو و شیرین» !

دوستی ازم پرسید چطوری میشود مردمی چنان با فرهنگ و با ادبیات پر سابقه اینقدر نسبت به زنان در ایران جفا میکنند و قوانینشان ضد زن هست گویی زن را اصلا انسان نمی پندارند ...!
یاد حرف شاملو افتادم که میگفت سراسر تاریخ جهل است و جهل و باید همه چیز را دور انداخت و از نو نگاه کرد...
آری ادبیات ایران هم پر است از تناقضات مثلا همین نظامی گنجوی که همه داستان های خسرو شیرین یا هفت پیکرش را در زمان دبیرستان در ادبیات خوانده ایم را اگه آثارش را دوباره بررسی کنیم بنظرم چیزی نبام عشق فقط حرف مفت بوده و اصولا عشق مال دو انسان بالغ و آگاه هست که به برابری اعتقاد داشته باشند نه آدمی که برای رفع نیازش شیفته کسی میشود...!
گفتم چند نمونه از اشعار همین مرد بزرگ تاریخ ادبیات ایران رو در اینجا بگذارم بلکه اینقدر به خود نبالیم و بقول شاملو و یا در واقع کانت شک کنیم و از نو شروع کنیم ... ولی اینبار با استفاده از دانش و عقل و مفتخر علم و دانش عقل باشیم نه سنت و ادبیات اشتباهمون! چرا که تولد و پیشرفت بشر و هر جامعه ای با نقد تاریخ و ادبیات و بدیهی ترین اعتقادات خود میسر میشود!
نظامی گنجه ای، شاعر بزرگ و نویسنده «خسرو و شیرین» و «هفت پیکر» که آنهمه صحنه های عشقبازی و هماغوشی مرد و زن که زیباترین وهوس انگیزترین توصیفها را کرده است، در عین حال معتقداست که :

مزن زن را ولي چون بر ستيزد
چنانش زن كه هرگز برنخيزد
***
سمن نازک و خار محکم بود
که مردانگی در زنان کم بود
***
زن از پهلوی چپ  گویند برخاست
نیاید هرگز از چپ راستی راست
***
زنان مانند ریحان سفالند
درون سو خبث و بیرون سو جمالند
نشاید یافتن در هیچ برزن
وفا در اسب و در شمشیر و در زن
***
در خانه گنجشک سر مار که ديد
اسپ و زن و شمشير وفادار که ديد
***
زن  گر  نه  یکی ، هزارباشد
در عهد    کم   استوار  باشد

چون  نام   وفا  و عهد  بستند
بر  نام   زنان   قلم   شکستند

زن  دوست  بود  ولی  زمانی
تا  جز  تو   نیافت   مهربانی

چون   در  بر  دیگری  نشیند
خواهد   که   دگر  ترا   نبیند

زن راست نبازد آن چه  بازد
جز رزق  نسازد آن چه سازد

بسیار   جفای   زن    کشیدند
 در   هیچ    زنی   وفا    نیدند

زن چیست ؟ نشانه گاه نیرنگ
به ظاهرصلح  و درنهان  جنگ

در  دشمنی  آفت  جهان است
چون دوست شود بلای جان است

چون غم خوری او نشاط گیرد
چون شاد  شوی  ز غم بمیرد
***
اینست نگاه اصلی به زن در تاریخ و ادبیات ایران:

زن آن بِه که در پرده پنهان بود

که آهنگِ بی پرده افغان بود!

چه خوش گفت جمشید با رایزن
که یا «پرده» یا «گور» بِه جای زن!

خشم، سفسطه، منطق ضعیف و بی انصافی دردآور ما ایرانی ها

 سفسطه ای که بعضی ما میکنیم که هر کی در گذشتش اشتباه یا جنایتی کرده تا ابد منفور و ملعونه و همیشه باید باهاش مخالف باشیم و به خاطر گذشتش تا ابد بزنیم تو سرش و  حتی اگه داروی نجات یا حرفی درست میزنه حاضریم بمیریم و در اسارت و بدبختی خودمون و کشورمون رو نگه داریم ولی خشم گذشتمون رو فراموش نکنیم ، من موندم واقعا چرا ما ایرانی ها فکر میکنیم مجازات یعنی عدالت و احقاق حقوق!!!
یادمون باشه همه ی آدمها اشتباهات و طرز فکرهای بدی داشته حداقل در یک برهه زندگیوشون داشته اند و با این استدلال  میشه همه آدمها را محکوم کرد و در نهایت به این نتیجه های عجیب غریب رسید که ما ایرانی های ژنمون خرابه و هیچوقت ایران درست نمیشه و این حکونا از سرمونم زیاده...
بزرگترین خدمت به این مملکت اضافه کردن 4 واحد درس منطق و استدلال هست به لیست درسی همه ی رشته های تحصیلی
واقعا ما ایرانی ها خیلی آبکی و بی منطق همدیگرو محکوم میکنیم نحوه استدلال ما شاهکاره!
مثال نوشته الان همین آیت الله صانعی و موسوی و ... که در زندان و حصر و شکنجه به سر می برن
حاضر نیستیم تحت هیچ شرایطی  تمجید کنیم چون در گذشتشون کاری کردن که به زعم ما اشتباه بوده دیگه بدون توجه به بقیه مسایل  قسم خوردیم تمام خدماتشون رو تا آخر عمر ببریم زیر سوال!   متاسفانه استدلال و بخشش که شرط پیشرفت هست رو بعضی مون کامل درک نکردیم
 به قول شاعر عزیز فریدون مشیری در شعر معروف گرگ؛ ما آدما هممون یه گرگ درون خودمون داریم که تا نابودش نکنیم اون ما و همه رو نابود میکنه و ...
انسان واقعی کسیه که به گرگ درونش غلبه کنه و کار های اشتباه گذشته خودش و همه ی آدم ها رو ببخشه
چرا که درقدیم میگفتند انسان ها جایز الخطا هستند و امروز می گویند انسان حتمی الخطاست
بعدشم ما نمیتونیم بگیم چون در گزشته و زمان کسی اتفاقی ناگوار و یا جنایتی رخ داده 100% مقصر اون آدمه و از قصد تصمیم داشته که جنایت کنه با آدم بکشه...
شمایی که داری این مطلب رو میخونی خودت و الان به کسایی که طرز فکر اشتباه در حدی که باعث کشتن بقیه آدم ها میشه  فحش میدی
از خودت مطمئنی که هیچوقت این طرز فکر رو نداشتی؟ یا طرز فکری که به بقیه صدمه بزنی نداشتی؟
بالفرض به این حد نداشتی، ولی واقعا میتونی مطمئن بگی که اگه در شرایط خانوادگی و تربیتی اون بودی همچین آدمی نمیشدی؟
واقعا اگه بیایم با خودمون صادق باشیم در نهایت وجودمون از خشم خالی میشه و من واقع بینانه تر با مسائل و آدم ها برخوذد میکنیم
البته اینم در پایان بگم اگه کسی ظلمی میکنه مقصر اصلی 50% اون ادمهایی هستند که ظلم را پذیرا هستند
منتها کسانی بدلایلی در موقعیت هایی بوده اند که اشتباهتشون بیشتر خسارت زده مثل اینکه من که اقتصاد نمیدونم شما اگه وزیر اقتصاد بکنین یا بگزارین بمونم و صدمه بزنم شما هم مقصرین که عذاب میکشید از وضع اقتصادی بد حاکم... بنظر من در ایرانی آزاد، باید به حيوانات احترام گذاشت!